The church in Korea as a communio in context

Abstract

English: We intended to prove the fact that the church is a faithful and ethical communio in context. For this purpose, we used historical (Chapter 2), biblical (Chapter 3) and theological data (Chapters 3 and 4). And we critically evaluated the Korean church from the viewpoint of what a faithful and ethical communio entails, and of horizontal contextualization (Chapter 5). In Chapter 2, our research focused on the doctrine of the church as revealed in different historical periods. The important theologians of the Patristic Period were Justine, Irenaeus, Tertullian, Cyprian and Augustine. They mostly understood the church as a spiritual communio of people bound together in faith and ethics. In the Middle Ages, Erasmus defined the church as an ethical communio against the background of secularization and the unethical hierarchical system. The monastic theology was built on the basis of vertical contextualization. The theologians of the Reformation era described the nature of the church with the use of the ideas of communio in faith and ethics. Anabaptists recognized the church as a communio in faith only without emphasis of the contextualization. The Orthodox Reformed Confessions defined the church on the basis of communio in faith and ethics. In the Modern Period, the Enlightenment, Romanticism, Liberal Protestantism, Feminism, Liberation and Black Theology have claimed that the church is a horizontal communio established for the social purposes of human beings only. They developed the ecclesiology on the principle of the vertical contextualization. The doctrine of the church throughout history reflected the different contexts of these historical periods. But some doctrinal teachings emphasized the context only, while some emphasized the text only. Both groups are in the error. The doctrine of the church is rightly designated through the bipolarity of text and context. This study examines the doctrine of the church as derived from the lips of Jesus Christ in Chapter 3. We mostly focused on the Greek words EKKANOLa. and OIKODOUNOW as used in the Gospel of Matthew, in Chapter 16 and 18. Matthew recorded Jesus Christ's use of the Greek word EKKANOLa in two chapters only, with Jesus Christ predicting that the first Church would be built on the day of Pentecost. She would be established as a communio linked by faith and ethics. The communio would be a body of people who demonstrate self-denial for the sake of others. The facts of faith include the already accomplished events (Jesus Christ's Incarnation, Suffering and Death on the Cross; the Resurrection, the Ascension, the baptism of the Holy Spirit) and a not yet accomplished event (the Second Coming of Jesus Christ). The ethics is revealed in the practical life of Christians, as was portrayed in the life of Jesus Christ. His life (humiliation and exaltation) is summarized by the word 'love.' The love for others is the formative fact of Christian ethics. Paul practiced the church as a communio of people bound together in faith and through the ethics that determined how they lived. In Chapter 4, we proved that horizontal contextualization is a foundation of the church. The church is effectively developed in horizontal contextuallzation. This contextualization originated in the works of Jesus Christ and Paul. This is the theological command of God. Horizontal contextualization is intended to overcome the horizontal gaps between Palestine of the 1st century and Korea or South Africa of the 21st century. God sometimes uses even the contexts of secular religions to develop His final purpose. For this, we analyzed the Korean history from the viewpoint of religion. The Korean religions selected were Shamanism, Buddhism, Confucianism and Taoism. On the concept of the horizontal contextualization, we concluded that God used the above religions to make Koreans receptive to Christian doctrines, even if non-Christianity per se bears no similarity to Christianity. We have evaluated the Korean churches, namely the Roman Catholic Church, the fundamentalist church and the evangelical church in Chapter 5. The former two have ignored the need for horizontal contextualization, while the latter has over-emphasized the contextualization with ignorance of the Biblical text. All of the Korean churches have failed to effectively evangelize the Korean Peninsula. In conclusion, we suggest that the church or the doctrine of the church can be effectively established and developed on the bipolarity of text and context. .Jesus Christ, Head of the Church, presented the principle to develop His Church in the Gospel of Matthew 16 and 18. The concepts of faith and ethics as the essence of the church are derived from the words of Jesus Christ. Horizontal contextualization as the theological command also provided the important foundation to develop His Church. Without Jesus Christ, the church cannot be built to last forever. He is the only builder.

Afrikaans: Ons doel met hierdie navorsing was om kontekstuele bewys te lewer dat die kerk 'n gelowige en etiese gemeenskap is. Hiervoor het ons historiese (Hoofstuk 1), bybelse (Hoofstuk 2) en teologiese data (Hoofstukke 3 en 4) gebruik. Verder het ons die Koreaanse kerk krities geëvalueer, vanuit die oogpunt van wat dit beteken om 'n gelowige en etiese gemeenskap te wees, en volgens die idees van horisontale kontekstualisering (Hoofstuk 5). In Hoofstuk 2 word die navorsing op die leer van die kerk soos dit gedurende verskillende historiese tydperke ontbloot is, gerig. Die belangrike godgeleerdes van die Patristiese Era was Justinianus, Irenaeus, Tertullianus, Cyprianus en Augustinus. Hulle het die kerk hoofsaaklik as 'n geestelike gemeenskap van mense wat deur die geloof en die etiek aan mekaar verbonde is, verstaan. Gedurende die Middeleeue het Erasmus die kerk teen die agtergrond van sekularisasie en 'n hiërargiese sisteem as 'n etiese gemeenskap(communio) gedefinieer. Die teoloë van die Reformasie het die aard van die kerk met die gebruik van die idees van gemeenskap in geloof en etiek beskrywe. Anabaptiste het die kerk slegs as 'n gemeenskap in geloof en sonder enige klem op die konteks erken. Die ortodokse Gereformeerde belydenisskrifte het weer die kerk op grond van gemeenskap in geloof en etiek gedefinieer. In die moderne periode het bewegings soos die Verligting, Romantisisme, Liberale Protestantisme, Feminisme, Bevrydingsteologie en Swart Teologie beweer dat die kerk 'n horisontale vereniging van mense is wat geskep is om sosiale doelstellings van mense te bereik. Hulle het die ekklesiologie volgens die beginsels van vertikale kontekstualisering ontwikkel. Dwarsdeur die geskiedenis het die leerstellings van die kerk die verskillende kontekste van verskillende geskiedkundige periodes gereflekteer. Sommige leerstellings het slegs die konteks beklemtoon, terwyl ander slegs die teks beklemtoon het. Beide benaderings fouteer. Na regte berus die leer van die kerk op die twee pole van teks en konteks. In Hoofstuk 3 ondersoek hierdie navorsing die leer van die kerk soos afgelei uit die woorde van Jesus Christus. Ons kyk hoofsaaklik na die woorde EKKANOLa en OLKODOUNOW soos hulle in die Evangelie volgens Matteus in hoofstukke 16 en 18 gebruik is. Matteus teken Jesus Christus se gebruik van die Griekse woord EKKANOLa slegs in twee hoofstukke aan, wanneer hy skryf oor hoe Jesus voorspel het dat die eerste kerk op die Pinksterdag gevestig sou word. Die Kerk sou gevestig word as 'n gemeenskap(communio) van mense wat deur die geloof en etiese beginsels aan mekaar verbonde sou wees. Dié gemeenskap is 'n liggaam van mense wat gewillig is om hulself ter wille van andere te verloën. Die feitelike aspekte van die geloof sluit gebeure in wat reeds voltrek is (die inkarnasie van Jesus Christus: sy lyding en dood aan die kruis: die opstanding: die doop met die Heilige Gees) en wat nog voltrek moet word (die wederkoms van Christus). Die etiese aspek word in die praktiese lewe van Christene weerspieël, soos dit ook deur die lewe van Jesus Christus uitgebeeld is. Sy lewe (van vernedering en verheerliking) word in die woord 'liefde' opgesom. Die liefde vir andere is die vormgewende feit van Christelike etiek. Paulus het die kerk beskou as 'n gemeenskap van mense wat saamgebind is deur geloof en etiese beginsels wat bepaal hoe hUile lewe. In Hoofstuk 4 word bewys gelewer vir horisontale kontekstualisering as die grondslag vir die kerk. Die kerk word effektief ontwikkel met gebruik van horisontale kontekstualisering. Dié soort kontekstualisering het deur die handelinge van Jesus Christus en dié van Paulus tot stand gekom. Dit is 'n teologiese gebod van God. Horisontale kontekstualisering beoog om die horisontale gapings wat tussen die eerste-eeuse Palestina en die een-entwintigse- eeuse Korea of Suid-Afrika bestaan, te oorbrug. God gebruik soms selfs die kontekste van sekulêre godsdienste om sy finale doelstellings te bereik. In dié verband het ons die Koreaanse geskiedenis vanuit die oogpunt van die godsdiens bestudeer. Die Koreaanse godsdienste waarna gekyk is, is die Sjamanisme, Boeddhisme, Confucianisme an Taoïsme. Volgens die konsep van horisontale kontekstualisering het ons tot die slotsom gekom dat God bogenoemde godsdienste gebruik het om Koreane meer ontvanklik vir Christelike leerstellings te maak, selfs al is daar geen ooreenkoms tussen die nie- Christendom as sulks en die Christendom nie. Ons het die Koreaanse kerke, naamlik die Rooms-Katolieke Kerk, die fundamentalistiese kerk en die evangeliese kerk in Hoofstuk 5 geëvalueer. Die eersgenoemde twee het die behoefte vir horisontale kontekstualisering geïgnoreer, terwyl laasgenoemde dié kontekstualisering oorbeklemtoon het, met gepaardgaande ignorering van die Bybelse teks. AI die Koreaanse kerke het gefaal om die Koreaanse Skiereiland effektief te evangeliseer. Ten slotte stelons voor dat die kerk of die leerstellings van die kerk effektief gevestig en ontwikkel kan word met teks en konteks as pole daartoe. Jesus Christus, die Hoof van die kerk, het die beginsel vir die vestiging en ontwikkeling van sy kerk soos in die Evangelie volgens Matteus, in hoofstukke 16 en 18, verhaal word, voorgestel. Die konsepte van geloof en etiek as die essensie van die kerk is verkry uit die woorde van Jesus Christus. Horisontale kontekstualisering as teologiese gebod bied ook die belangrike grondslag waarop sy kerk ontwikkel word. Sonder Jesus Christus kan die kerk nie gebou word om ewig te bly staan nie. Hy is die enigste bouer.