Improvement of subcutaneous fat quality of pigs by means of dietary manipulation
Loading...
Date
2002-11
Authors
Van Schalkwyk, Francois
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
University of the Free State
Abstract
English: The objectives of this study were to identify feed ingredients with the potential to improve fat quality
of pigs and to illustrate experimentally that it is possible to produce baconer pigs in the P and 0
classification groups with good fat quality.
A questionnaire was sent to animal feed companies in South Africa to identify individual feed
ingredients available as well as typical inclusion levels of such ingredients. All available lipid
containing feed ingredients were then analyzed for iodine value and fatty acid composition. From this
data, individual feedstuffs with the potential of improving fat quality was identified. A diet was
formulated with the aim of improving fat quality of pigs cost effectively. A feeding trial was
performed, comparing a control diet with the one optimized for fat quality. Fourteen Large White x
Duroc gilts weighing on average ± 43 kg were randomly divided into two groups of seven pigs each
and assigned to either the control or experimental diet. Pigs were provided with ad libitum access to
feed and water. Feed intake was measured daily and weight was recorded every week. At ± 95 kg .
live weight the pigs were slaughtered. Firmness of the subcutaneous fat was measured and colour of
the backfat was determined. Lipid quality characteristics were determined on control and
experimental pigs and compared with international guidelines for good fat quality. Differences in
parameters between treatments were statistically compared.
102
The first objective of this experiment, namely the formulation of an experimental diet with the
potential to improve the backfat quality of pigs, was successfully achieved. The experimental diet had
a more saturated fatty acid profile than the control diet as indicated by iodine value and fatty acid
analysis. No significant differences (P > O.O~) were observed in growth performance and carcass
characteristics between the control and experimental groups. All pig carcasses were classified as
either P or 0 carcasses. Minolta colour measurements (L*, a*, and b* values) of the backfat did not
differ significantly (P > 0.05) between the control and experimental group. The fat hardness
measurement of the experimental group was significantly higher (P < 0.01) than that of the contro 1
group, indicating that backfat from the experimental group was firmer than that of the control group.
The same significant (P < 0.001) trend was observed in refraction index value with refraction index
of backfat from the experimental group lower than the internationally proposed maximum of 1.4598
while the control group had a value higher than 1.4598. A significant difference (P < 0.001) was also observed in backfat iodine value with the experimental group having an iodine value lower than the
internationally proposed maximum of 70 and the control group having a value higher than this
maximum. Anatomical differences was found in subcutaneous fat saturation. Backfat had higher
iodine values (more unsaturated) than subcutaneous fat in the belly area (more saturated). As far as
the fatty acid composition were concerned, the experimental group had a significantly higher (P<
0.001) content of saturated fatty acids (C16:0 and C18:0) than the control group. Linoleic acid
content of subcutaneous fat from the experimental group was lower than the internationally
proposed maximum of 15 % while C18:2 content of the control group was higher than this
maximum. These fatty acid differences were also reflected in the fatty acid ratios and resulted in the
experimental group conforming to most international guidelines for fat quality. The experimental
group conformed to the following international guidelines for fatty acid ratios while the control
group did not: total trienoic fatty acids, total penta- + hexaenoic fatty acids, total UFA, total PUFA,
C18:0/C18:2 ratio and double bond index.
Afrikaans: Die doelwitte van hierdie studie was om voerbestandeie te identifiseer wat die potensiaal het om vetkwaliteit van varke te verbeter en om eksperimenteel aan te toon dat dit moontlik is om spekvarke in die P en 0 klassifikasiegroepe te produseer wat beskik oor goeie vetkwaliteit. In Vraelys is gestuur aan veevoermaatskappye in Suid Afrika ten einde vas te stel watter voerbestanddele beskikbaar is vir varkvoeding en teen watter vlakke dit gebruik word. Alle vetbevattende voerbestanddele is toe ontleed vir jodiumwaarde en vetsuursamestelling. Uit hierdie data is individuele voerbestanddele wat die potensiaal het om vetkwaliteit te verbeter, geïdentifiseer. Daarna is 'n dieet wat ten doel gehad het om vetkwaliteit te verbeter, kostedoeltreffend geformuleer. 'n Voedingsproef is toe uitgevoer waarin 'n kontrole dieet vergelyk is met die eksperimentele dieet wat geoptimiseer is vir vetkwaliteit. Veertien Groot Wit x Duroc sóe wat gemiddeld ± 43 kg geweeg het is ewekansig verdeel in twee groepe van sewe varke elk. Een groep is toegewys aan die kontrole dieet en die ander aan die eksperimentele dieet. Varke het ad libitum toegang gehad tot voer en water. Voerinname is daagliks gemonitor en varke is weekliks geweeg. By 'n lewende gewig van ± 95 kg is die varke geslag. Fermheid en kleur van rugvet is gemeet. Vetkwaliteitseienskappe van kontrole en eksperimentele varke is bepaal en vergelyk met internasionale riglyne vir goeie vetkwaliteit. Verskille tussen behandelings is statisties vergelyk. Die eerste doelwit van hierdie studie, naamlik die formulering van 'n eksperimentele dieet met die vermoë om vetkwaliteit van onderhuidse vet van varke te verbeter, is suksesvol afgehandel. Die eksperimentele dieet het In meer versadigde vetsuurprofiel as die kontrole dieet gehad, soos aangetoon deur jodiumwaardes en vetsuursamestelling. Geen betekenisvolle verskille (P > 0.05) is waargeneem in groeiprestasie en karkaseienskappe tussen die kontrole en eksperimentele groepe nie. Alle karkasse is geklassifiseer as P of 0 karkasse. Minolta kleurmetings (L*, a*, en b* waardes) van die rugvet het nie betekenisvol (P > 0.05) verskil tussen die kontrole en eksperimentele groepe nie. Die vethardheidsmetings van die eksperimentele groep was betekenisvol (P < 0.01) hoër as die van die kontrolegroep, wat aandui dat rugvet van die eksperimentele groep fermer was as die van die kontrolegroep. Dieselfde betekenisvolle (P < 0.001) neiging is ook waargeneem in refraksieindekswaarde met refraksie-indeks van die onderhuidse vet van die eksperimentele groep laer as die internasionaal voorgestelde maksimum van 1.4598 terwyl die kontrolegroep 'n waarde gehad het van meer as 1.4598. 'n Betekenisvolle (P < 0.001) verskil is ook waargeneem in jodiumwaarde van onderhuidse vet met die eksperimentele groep wat 'n jodiumwaarde laer as die internasionaal voorgestelde maksimum van 70 gehad het terwyl die kontrolegroep 'n waarde hoër as hierdie maksimum gehad het. Anatomiese verskille is ook gevind in onderhuidse vet versadigdheid. Rugvet het hoër jodiumwaardes (meer onversadig) gehad as onderhuidse vet in die buik area (meer versadig). Wat betref vetsuursamestelling het die eksperimentele groep 'n betekenisvol (P< 0.001) hoër inhoud van versadigde vet sure (C16:0 en C18:0) as die kontrolegroep gehad. Linoleïensuur van die onderhuidse vet van die eksperimentele groep was laer as die imternasionaal voorgestelde maksimum van 15 % terwyl C18:2 inhoud van die kontrolegroep hoër was as hierdie maksimum. Hierdie vetsuurverskille is ook gereflekteer in die vetsuurverhoudings en het daartoe gelei dat die eksperimentele groep voldoen het aan meeste internasionale riglyne vir vetkwaliteit. Die eksperimentele groep het voldoen aan die volgende internasionale riglyne vir vetkwaliteit en die kontrolegroep nie: totale trienoïese vetsure, total penta- + hexaenoïese vetsure, totale onversadigde vetsure, totale polie-onversadigde vetsure, C18:O/C18:2 verhouding en dubbelbindingsindeks.
Afrikaans: Die doelwitte van hierdie studie was om voerbestandeie te identifiseer wat die potensiaal het om vetkwaliteit van varke te verbeter en om eksperimenteel aan te toon dat dit moontlik is om spekvarke in die P en 0 klassifikasiegroepe te produseer wat beskik oor goeie vetkwaliteit. In Vraelys is gestuur aan veevoermaatskappye in Suid Afrika ten einde vas te stel watter voerbestanddele beskikbaar is vir varkvoeding en teen watter vlakke dit gebruik word. Alle vetbevattende voerbestanddele is toe ontleed vir jodiumwaarde en vetsuursamestelling. Uit hierdie data is individuele voerbestanddele wat die potensiaal het om vetkwaliteit te verbeter, geïdentifiseer. Daarna is 'n dieet wat ten doel gehad het om vetkwaliteit te verbeter, kostedoeltreffend geformuleer. 'n Voedingsproef is toe uitgevoer waarin 'n kontrole dieet vergelyk is met die eksperimentele dieet wat geoptimiseer is vir vetkwaliteit. Veertien Groot Wit x Duroc sóe wat gemiddeld ± 43 kg geweeg het is ewekansig verdeel in twee groepe van sewe varke elk. Een groep is toegewys aan die kontrole dieet en die ander aan die eksperimentele dieet. Varke het ad libitum toegang gehad tot voer en water. Voerinname is daagliks gemonitor en varke is weekliks geweeg. By 'n lewende gewig van ± 95 kg is die varke geslag. Fermheid en kleur van rugvet is gemeet. Vetkwaliteitseienskappe van kontrole en eksperimentele varke is bepaal en vergelyk met internasionale riglyne vir goeie vetkwaliteit. Verskille tussen behandelings is statisties vergelyk. Die eerste doelwit van hierdie studie, naamlik die formulering van 'n eksperimentele dieet met die vermoë om vetkwaliteit van onderhuidse vet van varke te verbeter, is suksesvol afgehandel. Die eksperimentele dieet het In meer versadigde vetsuurprofiel as die kontrole dieet gehad, soos aangetoon deur jodiumwaardes en vetsuursamestelling. Geen betekenisvolle verskille (P > 0.05) is waargeneem in groeiprestasie en karkaseienskappe tussen die kontrole en eksperimentele groepe nie. Alle karkasse is geklassifiseer as P of 0 karkasse. Minolta kleurmetings (L*, a*, en b* waardes) van die rugvet het nie betekenisvol (P > 0.05) verskil tussen die kontrole en eksperimentele groepe nie. Die vethardheidsmetings van die eksperimentele groep was betekenisvol (P < 0.01) hoër as die van die kontrolegroep, wat aandui dat rugvet van die eksperimentele groep fermer was as die van die kontrolegroep. Dieselfde betekenisvolle (P < 0.001) neiging is ook waargeneem in refraksieindekswaarde met refraksie-indeks van die onderhuidse vet van die eksperimentele groep laer as die internasionaal voorgestelde maksimum van 1.4598 terwyl die kontrolegroep 'n waarde gehad het van meer as 1.4598. 'n Betekenisvolle (P < 0.001) verskil is ook waargeneem in jodiumwaarde van onderhuidse vet met die eksperimentele groep wat 'n jodiumwaarde laer as die internasionaal voorgestelde maksimum van 70 gehad het terwyl die kontrolegroep 'n waarde hoër as hierdie maksimum gehad het. Anatomiese verskille is ook gevind in onderhuidse vet versadigdheid. Rugvet het hoër jodiumwaardes (meer onversadig) gehad as onderhuidse vet in die buik area (meer versadig). Wat betref vetsuursamestelling het die eksperimentele groep 'n betekenisvol (P< 0.001) hoër inhoud van versadigde vet sure (C16:0 en C18:0) as die kontrolegroep gehad. Linoleïensuur van die onderhuidse vet van die eksperimentele groep was laer as die imternasionaal voorgestelde maksimum van 15 % terwyl C18:2 inhoud van die kontrolegroep hoër was as hierdie maksimum. Hierdie vetsuurverskille is ook gereflekteer in die vetsuurverhoudings en het daartoe gelei dat die eksperimentele groep voldoen het aan meeste internasionale riglyne vir vetkwaliteit. Die eksperimentele groep het voldoen aan die volgende internasionale riglyne vir vetkwaliteit en die kontrolegroep nie: totale trienoïese vetsure, total penta- + hexaenoïese vetsure, totale onversadigde vetsure, totale polie-onversadigde vetsure, C18:O/C18:2 verhouding en dubbelbindingsindeks.
Description
Keywords
Pig feedstuffs, Diet, Subcutaneous fat, Iodine value, Fatty acids, Feeds -- Composition, Pork -- Quality, Swine -- Nutrition, Dissertation (M.Sc. (Microbiology, Biochemistry and Food Sciences))--University of the Free State, 2002