An analysis of the production and marketing practices of the wool industry in Lesotho
Loading...
Date
2004-11
Authors
Jordaan, Andries Johannes
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
University of the Free State
Abstract
English: Lesotho is a small country with, apart from abundant water, very few significant natural
resources. The countries' economy is mainly based on limited agriculture and manufacturing.
Most of the labour force depends on subsistence agriculture, yet this sector only contributes
15% to the Gross Domestic Product (GDP). Wool is one of Lesotho's largest export
commodities and (together with mohair) is the only agricultural earner of foreign capital. The
continuous decline in national wool production during the past three decades, coupled with a
drastic deterioration in the quality of the rangelands, has become a serious predicament for
the Lesotho government. The competitiveness of the wool industry in Lesotho is in question,
and wool farmers remain poor despite the export earnings of wool. The Lesotho government
is also under pressure to privatise the shearing shed system, and it is seeking alternative
solutions to substitute or increase the efficiency cif the present system. These factors and
remedial actions to increase competitiveness have necessitated an analysis of the wool
production system.
This study forms part of a larger study focussing on the wool and mohair industries in
Lesotho. The main objective of the study is to analyse the wool system in Lesotho, including
the production, trade, and marketing processes of the industry and to recommend the
necessary remedial actions.
The problem conceptualisation method was used to analyse the research problem. Both
deductive logic and inductive reasoning were used to analyse the data and to form
conclusions. The study relies heavily on a comprehensive literature study for the gathering of
secondary data. The Rapid Rural Appraisal (RRA) technique was used to obtain the
necessary primary data, and the basic principles of action research were applied during the
research.
The study highlighted the lack of proper feeding, low reproduction rates, high mortality, and
stock losses as the major reasons for low yields. Emphasis is placed on the importance to
improve the quality of rangelands and to introduce efficient production systems. Also
highlighted in the study is the crucial role of the shearing shed system and the need to
privatise the shearing sheds through the establishment of producer-owned cooperatives.
Computerisation and streamlining of the administration process during marketing should
coincide with the privatisation process. The development of micro-cooperatives at the
shearing sheds can also serve as a structure to bring services such as the availability of inputs
closer to the producer. The development of a rural banking system supported by microcooperatives
as a basis should also be exploited. The present trade and marketing system
through the South African marketing structures should be treasured. The system of licensed
traders, though, should be liberalised because of its monopolistic nature and the lack of law
enforcement and proper policing of the system.
An empirical estimation by means of a policy analysis matrix indicates that the wool system
in Lesotho is not competitive and efficient at all. It shows that the economy is losing foreign
exchange from local production because the opportunity cost of its domestic resources is
more than the foreign exchange it gains. This is in total contrast to what the industry and
government believe since they regard wool production as the flagship of all the agricultural
systems in the country. The study, however, shows that an increase of 15% in wool
production output is sufficient enough to ensure competitiveness. The study therefore
concluded that the wool system, as a vital supplier of income at household level in the rural
areas, should increase productivity at the production level to increase its competitiveness.
Afrikaans: Lesotho is 'n klein, arm en ontwikkelende land met weing natuurlike hulpbronne. Behalwe vir die verdienste uit water wat aan Suid-Afrika verkoop word berus Lesotho se ekonomie hoofsaaklik op beperkte landbou- en vervaardigingsbedrywe. Die meerderheid mense in Lesotho is afhanklik van landbou alhoewel die Bruto Binnelandse Produk (BBP) vanuit die landbousektor slegs 15% is. Wol is een van Lesotho se belangrikste uitvoerprodukte en (saam met sybokhaar) die enigste landbouproduk wat buitelandse kapitaal verdien. Die volgehoue verlaging in wolproduksie, die agteruitgang van die natuurlike weiding en die verarming van wolboere gedurende die laaste drie dekades is egter 'n groot bron van kommer vir die Lesotho regering. Hierdie studie is deel van 'n groter studie wat die wol en sybokhaarbedrywe in Lesotho moes evalueer. Die hoofdoel van hierdie studie is om die produksie en bemarkingsaspekte van die wolbedryf in Lesotho te ontleed en om regstellings aan te bevel. Die probleemkonseptualiseringsmetode is gebruik om probleme te identifiseer en te groepeer. 'n Deeglike literatuurstudie vorm die basis van die meeste sekondêre data terwyl primêre data deur middel van vraelyste, persoonlike onderhoude, rekords en beskikbare statistieke ingesamel is. Die beginsels van aksie-navorsing is toegepas en die data is aangevul en geverivfieer tydens twee werkswinkels wat deur verteenwoordigers In die wolbedryf bygewoon is Die swak produksievlakke van wol is in die studie uitgewys en die geidentifiseerde oorsake daarvan is geleë in swak voeding, lae reproduksie, hoë mortaliteite en veeverliese. Kwaliteitsproblerne soos die teenwoordigheid van pigment in die wol is ook ontbloot. Die studie toon egter aan dat die meeste van die probleme met goeie produksiepraktyke aangespreek kan word. Die regeringsbeheerde wolskuurstelsel vorm die kern van die wolbedryf in Lesotho en dit word aanbeveel dat die regering die stelsel moet privatiseer deur eienaarskap aan produsente-kooperasies oor te dra. Privatisering moet ook saamval met die rekenarisering en verbetering van die administratiewe prosesse om wolboere tydig vir hul skeersels te vergoed. Die daarstel van 'n mikro-kooperatiewe stelsel kan insette nader aan die produsente bring en finansiële dienste meer toegangklik vir wolboere maak. Die skeerskuurstelsel bemark wol deur die Suid-Afrikaanse veilingstelsel en verkry daardeur die maksimum voordeel van internasionale pryse. Die studie toon aan dat dit huidiglik die mees voordelige stelsel vir Lesotho produsente is en dat die alternatiewe stelsel van gelisensieerde wolhandelaars geliberaliseer moet word deur die beperkings van lisensies op te hef. Die empiriese analise van die wolbedryf met behulp van die Beleidsanalise Matriks toon aan dat die wolbedryf in Lesotho geensins mededingend en effektief is nie. Die ontledings ontbloot die feit dat die ekonomie in werklikheid buitelandse kapitaal verloor omdat die binnelandse geleentheidskoste om wol te produseer meer is as die buitelandse kapitaal wat deur uitvoere verdien word. Normaalweg behoort beleidmakers so 'n sisteem nie te ondersteun nie maar die studie toon ook aan dat'n verhoging in produksie van so min as 15% voldoende is om die bedryf mededingend te maak. Die beleidsfokus vir die Lesotho regering moet dus op die produksievlak gerig word aangesien drastiese verbetering in die mededingendheid van die wolbedryf bewerkstellig kan word deur produksie te verbeter.
Afrikaans: Lesotho is 'n klein, arm en ontwikkelende land met weing natuurlike hulpbronne. Behalwe vir die verdienste uit water wat aan Suid-Afrika verkoop word berus Lesotho se ekonomie hoofsaaklik op beperkte landbou- en vervaardigingsbedrywe. Die meerderheid mense in Lesotho is afhanklik van landbou alhoewel die Bruto Binnelandse Produk (BBP) vanuit die landbousektor slegs 15% is. Wol is een van Lesotho se belangrikste uitvoerprodukte en (saam met sybokhaar) die enigste landbouproduk wat buitelandse kapitaal verdien. Die volgehoue verlaging in wolproduksie, die agteruitgang van die natuurlike weiding en die verarming van wolboere gedurende die laaste drie dekades is egter 'n groot bron van kommer vir die Lesotho regering. Hierdie studie is deel van 'n groter studie wat die wol en sybokhaarbedrywe in Lesotho moes evalueer. Die hoofdoel van hierdie studie is om die produksie en bemarkingsaspekte van die wolbedryf in Lesotho te ontleed en om regstellings aan te bevel. Die probleemkonseptualiseringsmetode is gebruik om probleme te identifiseer en te groepeer. 'n Deeglike literatuurstudie vorm die basis van die meeste sekondêre data terwyl primêre data deur middel van vraelyste, persoonlike onderhoude, rekords en beskikbare statistieke ingesamel is. Die beginsels van aksie-navorsing is toegepas en die data is aangevul en geverivfieer tydens twee werkswinkels wat deur verteenwoordigers In die wolbedryf bygewoon is Die swak produksievlakke van wol is in die studie uitgewys en die geidentifiseerde oorsake daarvan is geleë in swak voeding, lae reproduksie, hoë mortaliteite en veeverliese. Kwaliteitsproblerne soos die teenwoordigheid van pigment in die wol is ook ontbloot. Die studie toon egter aan dat die meeste van die probleme met goeie produksiepraktyke aangespreek kan word. Die regeringsbeheerde wolskuurstelsel vorm die kern van die wolbedryf in Lesotho en dit word aanbeveel dat die regering die stelsel moet privatiseer deur eienaarskap aan produsente-kooperasies oor te dra. Privatisering moet ook saamval met die rekenarisering en verbetering van die administratiewe prosesse om wolboere tydig vir hul skeersels te vergoed. Die daarstel van 'n mikro-kooperatiewe stelsel kan insette nader aan die produsente bring en finansiële dienste meer toegangklik vir wolboere maak. Die skeerskuurstelsel bemark wol deur die Suid-Afrikaanse veilingstelsel en verkry daardeur die maksimum voordeel van internasionale pryse. Die studie toon aan dat dit huidiglik die mees voordelige stelsel vir Lesotho produsente is en dat die alternatiewe stelsel van gelisensieerde wolhandelaars geliberaliseer moet word deur die beperkings van lisensies op te hef. Die empiriese analise van die wolbedryf met behulp van die Beleidsanalise Matriks toon aan dat die wolbedryf in Lesotho geensins mededingend en effektief is nie. Die ontledings ontbloot die feit dat die ekonomie in werklikheid buitelandse kapitaal verloor omdat die binnelandse geleentheidskoste om wol te produseer meer is as die buitelandse kapitaal wat deur uitvoere verdien word. Normaalweg behoort beleidmakers so 'n sisteem nie te ondersteun nie maar die studie toon ook aan dat'n verhoging in produksie van so min as 15% voldoende is om die bedryf mededingend te maak. Die beleidsfokus vir die Lesotho regering moet dus op die produksievlak gerig word aangesien drastiese verbetering in die mededingendheid van die wolbedryf bewerkstellig kan word deur produksie te verbeter.
Description
Keywords
Wool industry -- Lesotho, Wool -- Lesotho -- Marketing, Dissertation (M.Sc.Agric. (Agricultural Economics))--University of the Free State, 2004