• Login
    View Item 
    •   KovsieScholar Home
    • KovsieJournals
    • Acta Academica
    • AA 2007 Volume 39 Issue 3
    • View Item
    •   KovsieScholar Home
    • KovsieJournals
    • Acta Academica
    • AA 2007 Volume 39 Issue 3
    • View Item
    JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

    The transforming influence of the Greeks on Roman medical practice

    Thumbnail
    View/Open
    academ_v39_n3_a7.pdf (72.74Kb)
    Date
    2007
    Author
    Cilliers, Louise
    Retief, Francois
    Metadata
    Show full item record
    Abstract
    English: When Rome conquered Greece in the second century BC, she had no equivalent to Greek rational medicine as established by Hippocrates and the Alexandrians. Roman medicine was of a quasi-religious nature, with a strong element of folk traditions and herbal medicine; the paterfamilias would treat any sickness in the family (including slaves and even animals) with his array of folk remedies. Greek rational medicine was initially received with great skepticism by the Roman elite, in particular, but it gradually transformed the scene, replacing superstition and magic with a reliance on rational science as it was understood at the time. However, the belief in herbal remedies and the Asclepian cult of temple medicine remained strong. Rome also made its own unique contributions in the fields of hygiene (effective water supplies, sewage and drainage) and military medicine (including the introduction of the first hospitals). Roman doctors gradually replaced their Greek colleagues, and by the fifth century Latin had established itself as a significant medical language. In practice Roman folk medicine was not necessarily much inferior to Greek rational medicine, because the latter was based on ill-understood and largely erroneous concepts of medical science.
     
    Afrikaans: Toe Rome Griekeland in die tweede eeu vC verower, was daar geen Romeinse ekwivalent van Griekse rasionele geneeskunde soos daargestel deur Hippokrates en die Aleksandryne nie. Romeinse geneeskunde was van kwasi-religieuse aard, deurdrenk met volkstradisies en kruie-medikamente; die paterfamilias het binne familieverband siekes (familielede, slawe, selfs diere) met ’n verskeidenheid volksgeneesmiddels behandel. Griekse rasionele geneeskunde, aanvanklik deur veral die Romeinse elite baie skepties ontvang, het egter stelselmatig die Romeinse toneel getransformeer. Die impak van bygeloof en magiese kragte is verplaas deur vertroue in die natuurwetenskap soos destyds verstaan. Kruiegeneeskunde en die Asklepios-kultus se tempel-geneeskunde het egter invloedryk gebly, en Rome het ook ’n eie unieke bydrae gelewer in die veld van higiëne (veral deur voorsiening van water, dreinering en riolering) en militêre geneeskunde (daarstelling van die eerste hospitale). Griekse geneeshere is mettertyd deur Romeinse kollegas vervang, en teen die die vyfde eeu het Latyn ’n beduidende mediese skryftaal geword. Weens ’n grotendeel foutiewe begrip van basiese mediese wetenskappe was Griekse rasionele geneeskunde in die praktyk nie noodwendig meer effektief as Romeinse volksgeneeskunde nie.
     
    URI
    http://hdl.handle.net/11660/6691
    Collections
    • AA 2007 Volume 39 Issue 3

    DSpace software copyright © 2002-2016  DuraSpace
    Contact Us | Send Feedback
     

     

    Browse

    All of KovsieScholarCommunities & CollectionsBy Issue DateAuthorsTitlesSubjectsThis CollectionBy Issue DateAuthorsTitlesSubjects

    My Account

    LoginRegister

    DSpace software copyright © 2002-2016  DuraSpace
    Contact Us | Send Feedback