Die ontwikkeling van en die regsproblematiek in verband met die wettiging van prostitusie in Suid-Afrika
Loading...
Date
2008-06-28
Authors
Botha, Rinda
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
University of the Free State
Abstract
English: Prostitution, the exchange of sex for money, poses a problem all over the world. At present in South Africa prostitution, according to article 20(1)(aA) of the Sexual Offences Act 23 of 1957, is still described as a crime. The four cardinal problems relating to prostitution experienced in South Africa at the moment are the following:
• The high occurrence of violence experienced by sex workers in their still illegal profession.
• The lack of control over the spreading of HIV-infection by and to sex workers.
• The ineffective measures against and prevention of child prostitution and trafficking in children and human beings.
• The absence of labour rights in the sex worker’s profession, currently still illegal.
The South African Law Commission is currently reconsidering the issue regarding the effectiveness of new regulative measures concerning prostitution. South Africa thus is currently faced with a choice regarding a new approach to address prostitution in this country. Having studied the various approaches towards prostitution in several countries, the author is convinced that, although a serious challenge, the solution is to be found in between the regulation and labour approaches. According to the regulation approach, the existence of prostitution is more or less accepted but simultaneously regarded as a risk to social health and social order. In order to safeguard society against the dangers related to prostitution, it is regulated by the promulgating of regulations. According to the labour approach sex work is acknowledged as a profession and thus by decriminalizing sex work the opportunity is given to regulate sex businesses by means of civil and labour legislation rather than by criminal law. The author is of the opinion that the decriminalization and related regulation of prostitution in itself may relieve the violence sex workers are currently subjected to. More effective control as to the spreading and prevention of HIV by sex workers will also be enhanced by this. Sex workers will also have access to labour legislation (applicable to any legal profession). The greatest challenge to the acceptance of the proposed approach is in the effective coping with and prevention of child prostitution and trafficking in children and other human beings. The necessity of the acceptance and implementation of legislation in order to combat this crime as a prerequisite for the decriminalization of prostitution in South Africa is therefore strongly emphasized by the author. In conclusion some measures are proposed concerning the implementation of the possible decriminalization and regulation of prostitution in the near future. Theses proposals relate to:
• The addressing of criminal offences reported by sex workers.
• Effective control as to the spreading of HIV by and to sex workers.
• The prevention of child prostitution and trafficking in children and human beings.
• The assurance of sex worker’s access to labour legislation.
The author, however, emphasizes the fact that the success of the proposed approach depends not merely on thoroughly considered regulations, but also on the effective enforcement thereof. This poses a major challenge to South Africa as a developing country.
Afrikaans: Prostitusie, die ruil van seks vir geld, is ‘n wêreldwye en eeue-oue probleem. Huidiglik word prostitusie in Suid-Afrika steeds ingevolge artikel 20(1)(aA) van die Wet op Seksuele Misdrywe 23 van 1957 as ‘n misdaad beskryf. Die vier kern probleme wat tans in Suid-Afrika ondervind word en wat met prostitusie verband hou, is soos volg: • Die hoë voorkoms van geweld wat sekswerkers in hul tans onwettige beroep ervaar. • Die gebrek aan kontrole oor MIV-verspreiding deur en na sekswerkers. • Die oneffektiewe hantering en voorkoming van kinderprostitusie en handel in kinders en persone. • Die afwesigheid van arbeidsregte in die uitvoer van sekswerkers se tans onwettige beroep. Die Suid-Afrikaanse Regskommissie oorweeg tans die kwessie rondom die doeltreffendheid van nuwe regulerende maatreëls in verband met prostitusie. Suid-Afrika staan dus tans voor ‘n keuse wat betref ‘n nuwe benadering ten einde prostitusie in Suid-Afrika aan te spreek. Na bestudering van die benaderings soos toegepas in verskeie ander lande, is skrywer oortuig dat, alhoewel dit ‘n groot uitdaging blyk te wees, Suid- Afrika se oplossing in ‘n kombinasie van die regulering en arbeidsbenadering te vinde is. Volgens die reguleringsbenadering word die bestaan van prostitusie min of meer aanvaar, maar terselftertyd as ‘n gevaar vir die samelewing se gesondheid en orde beskou. Om die samelewing van die gevare daaraan verbonde te beskerm, word prostitusie gereguleer deur die uitvaardiging van regulasies. Volgens die arbeidsbenadering word sekswerk as beroep erken en bied die dekriminalisering van seksbesighede ‘n geleentheid tot die regulering van die seksindustrie deur middel van siviele en arbeidsreg eerder as die strafreg. Skrywer is van mening dat die dekriminalisering en gepaardgaande regulering van prostitusie opsigself verligting op die gebied van geweld waaraan sekswerkers tans onderworpe is sal bied, beter kontrole oor die verpreiding en voorkoming van MIV deur sekswerkers sal bewerkstellig, terwyl sekswerkers toegang tot arbeidswetgewing (as deel van ‘n gewettigde bedryf) sal geniet. Die grootste uitdaging rondom die aanneem van die voorgestelde benadering, is egter in die hantering en voorkoming van kinderprostitusie en handel in kinders en persone geleë. Skrywer lê dus klem op die noodsaaklikhied van die aanneming en implementering van wetgewing wat hiérdie euwel suksesvol sal teenveg, as voorvereiste vir die dekriminalisering van prostitusie in Suid-Afrika. Ten slotte word voorstelle gemaak ten opsigte van die implementering van die moontlike dekrimalisering en regulering van prostitusie in die nabye toekoms. Hierdie voorstelle hou spesifiek verband met: • Die hantering van geweldsmisdrywe deur sekswerkers aangemeld. • Effektiewe beheer oor die verspreiding van MIV deur en na sekswerkers. • Die voorkoming van kindersprostitusie en handel in kinders en persone. • Die versekering van sekswerkers se toegang tot arbeidswetgewing. Skrywer beklemtoon egter die feit dat die sukses van die voorgestelde benadering van nie slegs weldeurdagte regulasies nie, maar ook die effektiewe toepassing daarvan, sal afhang en ‘n reuse uitdaging aan Suid- Afrika as ontwikkelende land sal bied.
Afrikaans: Prostitusie, die ruil van seks vir geld, is ‘n wêreldwye en eeue-oue probleem. Huidiglik word prostitusie in Suid-Afrika steeds ingevolge artikel 20(1)(aA) van die Wet op Seksuele Misdrywe 23 van 1957 as ‘n misdaad beskryf. Die vier kern probleme wat tans in Suid-Afrika ondervind word en wat met prostitusie verband hou, is soos volg: • Die hoë voorkoms van geweld wat sekswerkers in hul tans onwettige beroep ervaar. • Die gebrek aan kontrole oor MIV-verspreiding deur en na sekswerkers. • Die oneffektiewe hantering en voorkoming van kinderprostitusie en handel in kinders en persone. • Die afwesigheid van arbeidsregte in die uitvoer van sekswerkers se tans onwettige beroep. Die Suid-Afrikaanse Regskommissie oorweeg tans die kwessie rondom die doeltreffendheid van nuwe regulerende maatreëls in verband met prostitusie. Suid-Afrika staan dus tans voor ‘n keuse wat betref ‘n nuwe benadering ten einde prostitusie in Suid-Afrika aan te spreek. Na bestudering van die benaderings soos toegepas in verskeie ander lande, is skrywer oortuig dat, alhoewel dit ‘n groot uitdaging blyk te wees, Suid- Afrika se oplossing in ‘n kombinasie van die regulering en arbeidsbenadering te vinde is. Volgens die reguleringsbenadering word die bestaan van prostitusie min of meer aanvaar, maar terselftertyd as ‘n gevaar vir die samelewing se gesondheid en orde beskou. Om die samelewing van die gevare daaraan verbonde te beskerm, word prostitusie gereguleer deur die uitvaardiging van regulasies. Volgens die arbeidsbenadering word sekswerk as beroep erken en bied die dekriminalisering van seksbesighede ‘n geleentheid tot die regulering van die seksindustrie deur middel van siviele en arbeidsreg eerder as die strafreg. Skrywer is van mening dat die dekriminalisering en gepaardgaande regulering van prostitusie opsigself verligting op die gebied van geweld waaraan sekswerkers tans onderworpe is sal bied, beter kontrole oor die verpreiding en voorkoming van MIV deur sekswerkers sal bewerkstellig, terwyl sekswerkers toegang tot arbeidswetgewing (as deel van ‘n gewettigde bedryf) sal geniet. Die grootste uitdaging rondom die aanneem van die voorgestelde benadering, is egter in die hantering en voorkoming van kinderprostitusie en handel in kinders en persone geleë. Skrywer lê dus klem op die noodsaaklikhied van die aanneming en implementering van wetgewing wat hiérdie euwel suksesvol sal teenveg, as voorvereiste vir die dekriminalisering van prostitusie in Suid-Afrika. Ten slotte word voorstelle gemaak ten opsigte van die implementering van die moontlike dekrimalisering en regulering van prostitusie in die nabye toekoms. Hierdie voorstelle hou spesifiek verband met: • Die hantering van geweldsmisdrywe deur sekswerkers aangemeld. • Effektiewe beheer oor die verspreiding van MIV deur en na sekswerkers. • Die voorkoming van kindersprostitusie en handel in kinders en persone. • Die versekering van sekswerkers se toegang tot arbeidswetgewing. Skrywer beklemtoon egter die feit dat die sukses van die voorgestelde benadering van nie slegs weldeurdagte regulasies nie, maar ook die effektiewe toepassing daarvan, sal afhang en ‘n reuse uitdaging aan Suid- Afrika as ontwikkelende land sal bied.
Description
Keywords
Thesis (LL.D. (Criminal and Medical Law))--University of the Free State, 2006, Prostitution -- Law and legislation -- South Africa